ستاره بهزادی هستم.
هنوز بیست و دو سالم است. در اردیبهشت سال هزاروچهارصد و سه، بیست و سه سالم می شود.
در بندرعباس یک زندگی عادی را می گذرانم. به خرید می روم، غذا می پزم، می خوابم و می نویسم.
نوشتن چیزی است که باعث می شود در این روزمرگی ها حس کنم ارزشمند هستم و در راه آگاهی قدم بر می دارم.
رانده شده ای از دانشگاه در رشته مترجمی زبان انگلیسی هستم. در نتیجه ی زندگانی سختی که در مدرسه و دانشگاه داشتم، تصمیم گرفتم همه چیز را به شیوه ی خودم یادم بگیرم.
هرگز نتوانستم آنطور که می نویسم، حرف بزنم؛ چون به شدت آدم کم حرفی هستم و وراجی ام فقط به روی کاغذهای عزیزم است.
عاشق خلق کردن دنیاهای جدید با روایت های متفاوت هستم، و همینطور یکی از شیفتگان دنیای صادق جان هدایت.
جسارت و دیوانگی در روایت ها مرا به شدت هیجان زده می کند.
و در آخر دوست دارم خالق مجموعه ای از دیوانگی باشم.